cp-webdeskസിനിമ എന്നത് കാലത്തെ പ്രതിഫലിപ്പിക്കുന്ന കലാരൂപമാണെന്ന് പറയുന്നത് തെറ്റായിരിക്കില്ല. സമൂഹത്തിന്റെ വളർച്ചയും മാറ്റങ്ങളും സിനിമകളുടെ വികാരങ്ങൾ, കഥാപാത്രങ്ങൾ, നാടകീയത, സാങ്കേതികത, വിനോദം എന്നിവയിലൂടെ വ്യക്തമാക്കുന്നു. പഴയ കാല സിനിമകളുടെ മാധുര്യവും പുതിയ കാല സിനിമകളുടെ വൈവിധ്യവും തമ്മിൽ താരതമ്യം ചെയ്യുമ്പോൾ, മാറ്റങ്ങളുടെ ഒരു തുറന്ന പുസ്തകമാകും പ്രത്യക്ഷപ്പെടുക.
പഴയ കാല സിനിമകൾ കൂടുതൽ ചെറുത്തുനില്പുകളുടെ കഥകളായിരുന്നു. 1950-70കളിൽ മലയാളത്തിലും തമിഴിലും ഹിന്ദിയിലും തിളങ്ങിയ സിനിമകൾ, ജീവിതത്തിന്റെ മൗലിക മൂല്യങ്ങളെ പിടിച്ചുപറ്റിയവയായിരുന്നു. പ്രേം നസീർ, സത്യൻ, ദേവികാ, ശാന്താദേവി തുടങ്ങിയ നടന്മാരുടെ പ്രകടനം എളിമയും ആത്മാർത്ഥതയും നിറഞ്ഞവയായിരുന്നു.
പഴയ സിനിമകളിൽ കഥയായിരുന്നു രാജാവ്. കഥപറച്ചിലിന് മൗലികതയും പ്രൗഢതയുമുണ്ടായിരുന്നു. ‘ചെമ്മീൻ,’ ‘പത്മരാജൻ’ സിനിമകൾ പോലുള്ള ചിത്രങ്ങൾ ഇതിന്റെ ഉദാഹരണങ്ങളാണ്.
വൈദിക സംഗീതത്തിലേക്ക് അധിഷ്ഠിതമായിരുന്നു പഴയ സിനിമകളുടെ സംഗീതം. എം.കെ. അർജുനൻ, ദക്ഷിണാമൂർത്തി, ശങ്കർ-ജൈകിഷൺ തുടങ്ങിയവരുടെ സംഗീതം അനശ്വരമായ സംഗീത കൃതികൾ നൽകി.
സാങ്കേതിക വിദ്യ പരിമിതമായിരുന്ന കാലത്ത്, സംഗീതം, അഭിനയം, കഥാപറച്ചിൽ എന്നിവയ്ക്കായിരുന്നു മുൻതൂക്കം. വിഷ്വൽ ഇഫക്റ്റുകൾ അപ്പോൾ ബുദ്ധിമുട്ടോടെ കൈകാര്യം ചെയ്തിരുന്നു.
നൂതന സിനിമകൾ പ്രമേയങ്ങളിൽ കൂടുതൽ വൈവിധ്യം കണ്ടെത്തുന്നു. നിഗൂഢതകളും ആധികാരിക ജീവിതം ചിത്രീകരിക്കലും ഏറെ പ്രാധാന്യമാർഹിക്കുന്നു. ഉദാഹരണത്തിന്, ‘ജല്ലിക്കെട്ട്,’ ‘കപ്പേള,’ ‘ഇറാഞ്ചി’ തുടങ്ങിയവ.
സാങ്കേതിക പരിഷ്കാരങ്ങളാൽ പുതിയ സിനിമകൾ വിഷ്വൽ സ്പെക്ടാകിൾസായി മാറുന്നു. 3ഡി, വി‌എഫ്എക്സ്, 4കെ, ഗ്രാഫിക്സ് എന്നിവ സിനിമയുടെ വിശാലതയും അന്താരാഷ്ട്രതലത്തിനുള്ള യോഗ്യതയും വർധിപ്പിച്ചു.
പുതിയ സിനിമകളിൽ പലയിടത്തും മാസ് ആകർഷണത്തിനായി സാധാരണ ജീവിതത്തോട് ദൂരം പാലിക്കാറുണ്ട്. ഇത് ചില ചിത്രങ്ങളിൽ കലയുടെ ആത്മാവിന് നഷ്ടം വരുത്തുന്നു.
ചിലപ്പോൾ കഥയുടെ പ്രാധാന്യം കുറയുകയും സാങ്കേതികതയുടെ മേൽഭാവം ഉണ്ടാകുകയും ചെയ്യുന്നു. വലിയ ബജറ്റുകൾക്കുള്ള മിഥ്യാ റേസ് ചില സിനിമകളെ ആശയശൂന്യമാക്കുന്നു.
പഴയ സിനിമകളുടെ നൈർമ്മല്യവും ജീവിതപ്രാധാന്യവും, പുതിയ സിനിമകളുടെ സാങ്കേതിക വൈവിധ്യവും ആഗോള ദൃഷ്ടികോണവുമൊക്കെ നമ്മെ രണ്ട് ത്തലയ്ക്കൾക്കിടയിൽ നിർത്തുന്നു. രണ്ടിന്റെയും മൂല്യം അദ്വിതീയമാണ്.
സിനിമയുടെ അടിസ്ഥാന സ്വഭാവം കാലാനുസൃതം മാറുമെങ്കിലും, അതിന്റെ സ്നേഹസന്ദേശവും ജീവിതചിന്തനവും പാരമ്പര്യവും സവിശേഷതകളും ഒരു കാലത്തും നഷ്ടമാകരുത് എന്നതാണ് നമുക്ക് വേണ്ട പ്രധാന സന്ദേശം
