cp-webdeskഭരതനാട്യവും തമിഴ് സിനിമയും തമ്മിൽ ഒരുപാട് കാലത്തെ ബന്ധമുണ്ട്. സിനിമാ തിരശ്ശീലയിൽ ഭരതനാട്യത്തിന് വലിയ സ്വാധീനമുണ്ടായിരുന്നു, നിരവധി പ്രമുഖ താരങ്ങൾ കലയുടെ ഈ പരമ്പരയിൽ അക്ഷരാർത്ഥത്തിൽ വളർന്നു. എന്നാൽ, മിക്കവാറും തമിഴ് വംശജരായ നർത്തകരാണ് സിനിമയിൽ പ്രശസ്തരായത്. അപൂർവമായ ചില വശങ്ങളൊഴിച്ചാൽ, കേരളത്തിൽ നിന്നുള്ളവർക്കു അവിടെ ഇടം പിടിക്കാൻ വലിയ ചങ്കൂറ്റം ആവശ്യമുണ്ടായിരുന്നു. ആ ധൈര്യം കാട്ടിയവരാണ് തിരുവിതാംകൂർ സഹോദരിമാർ—ലളിത, പത്മിനി, രാഗിണി.
പ്രാചീന തിരുവിതാംകൂറിലെ തിരുവനന്തപുരത്ത്, പൂജപ്പുരയിലെ മലയകോട്ടേജിൽ നായർ കുടുംബത്തിൽ ജനിച്ച ഇവർ, നൃത്തത്തിനും അഭിനയത്തിനും സമർപ്പിച്ച ജീവിതമാണ് നയിച്ചത്. ഗുരു ഗോപിനാഥിൽ നിന്ന് കഥകളി അഭ്യസിച്ച ഈ സഹോദരിമാർ, പിന്നീട് മദ്രാസിലേക്ക് ചേക്കേറുകയും വുഴാവൂർ രാമയ്യ പിള്ളയുടെ കീഴിൽ ഭരതനാട്യം പഠിക്കുകയും ചെയ്തു.
1940കളിലേയ്ക്കു തിരിഞ്ഞാൽ, ഈ സഹോദരിമാരുടെ വിജയങ്ങൾ എണ്ണിയാൽ തീരാത്തവയാണ്. പത്മിനി ആദ്യമായി ഒരു സിനിമയിൽ പ്രത്യക്ഷപ്പെട്ടപ്പോൾ വെറും പതിനേഴുവയസ്സായിരുന്നു.
തുടർന്ന്, അവർ തമിഴ്, മലയാളം, തെലുങ്ക്, കന്നഡ, ഹിന്ദി ഭാഷകളിലെ പ്രമുഖ സിനിമകളിൽ നിറഞ്ഞുനില്ക്കുകയും, എംജിആർ, ശിവാജി ഗണേശൻ, രാജ് കപൂർ, ദിലീപ് കുമാർ തുടങ്ങിയ മഹാനടന്മാരോടൊപ്പം അഭിനയിക്കുകയും ചെയ്തു. “തില്ലാന മോഹനാംബാൾ” (1968), “വഞ്ചിക്കോട്ടൈ വാലിബൻ” (1958), “വിയറ്റ്നാം വീട്” (1970) തുടങ്ങിയ നിരവധി മികച്ച ചിത്രങ്ങൾ ഈ സഹോദരിമാരുടെ പ്രതിഭയെ തെളിയിച്ചു.
എന്നിരുന്നാലും, ഭാവി കനൽ മൂടിയിരുന്നു. രാഗിണിയുടെ കുടുംബജീവിതത്തിലെ ദുരന്തങ്ങൾ, കാൻസറിന്റെ പിടി, 1976-ലെ കാലാഹിതം—ഇത് എല്ലാം ഒരു വേദനാജനകമായ അവസാനം എഴുതിച്ചു. ലളിതയും 1982-ൽ അതേ രോഗം മൂലം മരണപ്പെട്ടു. പത്മിനി, തനിച്ചായപ്പോൾ, യുഎസിലേക്കു മാറി ഭരതനാട്യ വിദ്യാലയം നടത്തി. 2006-ൽ ചെന്നൈയിലേക്കു തിരിച്ചുവരികയും ആ വർഷം തന്നെ വിടവാങ്ങുകയും ചെയ്തു.
പത്മിനിയുടെയും സഹോദരിമാരുടെയും കലാപരമ്പര ഇപ്പോഴും തുടരുന്നു. ശോഭന, വിനീത്, പത്മജ എന്നിവരുടെ മുഖാന്തരം ഈ കുടുംബത്തിന്റെ നൃത്തവഴി ഇപ്പോഴും സജീവമാണ്. മലയാള സിനിമയിലും ഭരതനാട്യ മുറ്റത്തും ശോഭന എന്ന തന്റേടമുള്ള കലാകാരി ഒരു മുദ്ര പതിപ്പിച്ചു. അവൾക്ക് ഈ കലാപരമ്പരയിൽ അഭിമാനിക്കാവുന്ന പാരമ്പര്യം തന്നെയാണ്.
താരപതാക ഉയർത്തിയ തിരുവിതാംകൂർ സഹോദരിമാർക്ക് സമാനരായി മറ്റാർക്കും സിനിമയിൽ അത്രത്തോളം സ്വാധീനമുണ്ടായിട്ടില്ല. അവർ കഥയും കലയും ഒരുപോലെ ഉജ്ജ്വലമാക്കിയ നൃത്തരാണ്യകളായിരുന്നു
